Onlangs in de media heb ik vernomen dat er bijna een ton aan geld is ‘ontfutseld’ van een voormalig politicus die sinds 2022 onder bewind staat. Het is algemeen bekend dat mentale achteruitgang zich geleidelijk plaatsvindt en niet plotseling optreedt. Het moet al geruime tijd aan de gang zijn geweest voordat de politicus, meneer F, onder toezicht werd geplaatst. Daarnaast is het een gegeven dat ouderen tot de kwetsbare groep behoren, zeker wanneer ze over het geld beschikken. Ouderen die in hun jongere jaren aantrekkelijk, invloedrijk of rijk waren, ondervinden vaak meer moeilijkheden bij het ouder worden en het verlies van hun maatschappelijke positie. Hierdoor lopen ze gemakkelijker het risico doelwitten te worden van personen met verborgen motieven.
Het verlangen naar gezelschap en positieve interacties is iets wat bij alle (hoog)bejaarde personen simpelweg aanwezig is. Het is begrijpelijk dat de voormalige politicus contact wil onderhouden met de voormalige terroriste mevrouw S, misschien vanwege zijn politieke achtergrond en uit nieuwsgierigheid. Aan de andere kant zou mevrouw S, gezien haar eigen achtergrond, wellicht meer respect kunnen tonen aan de oudere meneer F. Wanneer je jezelf steeds zwakker en minder bekwaam begint te voelen, kan het contact met iemand aan wie je hulp kunt bieden of die naar je opkijkt, een bron van hoop vormen. Door de ogen van die persoon kun je jezelf weer als een sterke en invloedrijke persoon ervaren. Bovendien kan deze relatie zijn hart hebben geopend tijdens zijn kwetsbare momenten, of misschien gevoelens van een vader-dochterachtige genegenheid hebben doen ontstaan.
Wat heeft zo'n oude man, een voormalig politicus, te bieden aan een vrouw die hij graag wil plezieren? Het antwoord ligt natuurlijk in zijn netwerk en financiële middelen. Het is geen toeval dat veel welgestelde en bekende mannen kiezen voor partners die veel jonger zijn. Deze partners brengen jeugdigheid en ‘onwetendheid’ met zich mee, terwijl de mannen hun levenservaring, financiële mogelijkheden en maatschappelijke status delen. In Nederland zijn er bijvoorbeeld velen die hun levenspartners in Azië zoeken. Hoewel ze in Nederland wellicht alledaags zijn, worden ze door de minder bedeelde vrouwen daar vaak als 'rijk' en 'aantrekkelijk' beschouwd. Deze vrouwen hebben maar één wens: een man die het leven van henzelf en hun familie financieel kan onderhouden. Hierbij geldt het principe van "op elk potje past een dekseltje". Als geld het enige is wat een man te bieden heeft in ruil voor een zorgzame vrouw, dan kan dit worden beschouwd als een passende relatie. Een gemiddelde Nederlandse vrouw stelt immers meer eisen aan een partner.
Uiteraard kunnen we niet uitsluiten dat er sprake is van emotionele manipulatie of chantage in deze situatie. De ex-politicus zou mogelijk zijn ‘verleid’ tot het schenken van geldbedragen. Wellicht kan het ook om openbaarmaking van bepaalde gebeurtenissen tussen hem en mevrouw S te gaan. Uit angst voor een schandaal of reputatieschade heeft hij toegegeven aan haar financiële behoeften. Er zijn verschillende mogelijke scenario's die kunnen verklaren waarom bijna een ton is 'geschonken' aan mevrouw S.
Ik geloof in liefde waarin een persoon onvoorwaardelijk wil geven. Aan de andere kant is het van cruciaal belang om aandacht te besteden aan de kwetsbare momenten van mensen en er geen misbruik van te maken. Het lijkt onwaarschijnlijk dat een man met gezond verstand een dergelijk aanzienlijk bedrag zou schenken aan iemand die hij toevallig heeft ontmoet. Meneer F zou normaliter ook intelligent genoeg moeten zijn om de nodige voorzorgsmaatregelen te nemen om problemen of discussies over de schenking te voorkomen achteraf. Daarom komt het hele verhaal nogal verdacht over, vooral gezien de hoogte van het bedrag. Gewoonlijk zou een Hollander niet eens zomaar een ton uitgeven aan een familielid, laat staan aan een vreemde. Bovendien is het opmerkelijk dat de familie van de ex-politicus van tevoren niets van deze situatie afwist. Als dat wel het geval was geweest, zou waarschijnlijk geen commotie zijn ontstaan. Wat zou de reden kunnen zijn voor meneer F om de schenking of financiële transacties geheim te houden voor zijn familie, als er sprake zou zijn van een zuiver vader-dochter of mentor-student relatie?
Ik probeer ook te beredeneren vanuit het perspectief van mevrouw S: een leergierige vrouw van etnische afkomst in Nederland die niet in een welvarende of gunstige positie verkeert. Als liberaal (mevrouw S was lid van de VVD) zou ik ernaar streven om onafhankelijk te handelen, wat zich uit in daden zoals op eigen kracht hard te werken voor een eerlijke inkomen, en het vermijden van financiële afhankelijkheid van een persoon of instantie. Gebaseerd op deze waarden zou ik nooit zo'n groot geldbedrag van iemand aannemen. De manier waarop ik mijn maatschappelijke positie probeer te verbeteren, moet immers in lijn zijn met mijn principes. Vrijheid heb je namelijk ook niet als je je bijvoorbeeld gedomineerd of gespeeld moet voelen omdat iemand je 'gunsten' heeft verleend. Er zijn tenslotte maar weinig mensen op deze wereld die ‘gratis lunch’ weggeven. Stel dat mijn studie voor mij van cruciaal belang is, dan zou ik erop aandringen bij meneer F dat het bedrag als een lening wordt beschouwd, met duidelijke schriftelijke afspraken. Als ik weet dat ik dat bedrag nooit zou kunnen terugbetalen, zou ik een andere keuze maken dan verder studeren. In geen geval zou ik de gunst accepteren van een hoogbejaarde kwetsbare man. Het is vooral de vanzelfsprekendheid waarmee mevrouw S zich opstelt die me verbaast. Bovendien vind ik het belangrijk om rekening te houden met de familie van de persoon in kwestie, vooral wanneer ik die persoon beschouw als een soort vaderfiguur. Het is een menselijk instinct om je dierbaren te beschermen tegen moeilijkheden en problemen. Is meneer F in de ogen van mevrouw S niet echt een dierbare, ondanks de aanzienlijke som geld die zij van hem heeft ontvangen?
Het valt op dat degenen die positief denken of spreken over mevrouw S toevallig allemaal mannen zijn. Rondom haar lijkt er een patroon te zijn van omgang met 'onbewust eenzame’ of alleenstaande mannen met een zekere status, die doorgaans rationeel zijn ingesteld maar op ontdekkingstocht lijken te zijn in hun gevoelswereld. Een ander opvallend punt is dat mevrouw S niet eerder heeft verklaard dat de ex-politicus een soort vaderfiguur voor haar was, toen hij nog bij zijn volle verstand was. Deze term komt nu pas naar voren, nu de ex-politicus zelf zijn verhaal niet meer kan vertellen. Naast de verklaring van een eenmalige schenking voor een promotietraject, zijn er ook diverse bedragen opgenomen bij geldautomaten. Zou het kunnen dat meneer F in een minder nuchtere toestand geld heeft opgenomen op 'verzoek'? Een persoon die zijn eigen 'vergeetachtigheid' nog niet wil erkennen, kan zich afhankelijk opstellen ten opzichte van een andere. Bijvoorbeeld, als iemand opmerkt dat je iets bent vergeten dat je beloofd had, zou je uit onzekerheid geneigd kunnen zijn om de 'belofte' na te komen om te bewijzen dat je geheugen nog steeds goed werkt.
Tenslotte valt het op dat mevrouw S' kledingstijl verandert in verschillende fases van haar betrokkenheid bij de ex-politicus. Op een reeks foto's waar de ex-politicus samen met mevrouw S te zien is, draagt ze opvallend kleding die niet bij haar leeftijd past, inclusief een bril en kleding met een wat meer traditionele uitstraling. Dit roept de vraag op wat daar precies aan de hand is. Er zijn gewoon te veel vragen die bij mij opkomen.
Omdat de ex-politicus momenteel niet in staat is om zijn verklaring af te leggen, kunnen we slechts vertrouwen op de eenzijdige verklaringen van mevrouw S en de hoogleraar. Het is een feit dat niemand op de hoogte is van deze vermeende vrijwillige schenking, behalve de hoogleraar, die extra inkomsten ontving door deze 'schenking', en mevrouw S, die dankzij het geld het promotietraject kon volgen en haar vaste lasten kon betalen. Gezien het aanzienlijke bedrag, de financiële verstrengeling en de mogelijk kwetsbare toestand van meneer F, lijkt het onwaarschijnlijk dat hun verklaringen juridisch houdbaar zouden zijn. De titel 'hoogleraar' staat namelijk niet per definitie garant voor een integere persoonlijkheid. Het verhaal lijkt in ieder geval niet zo eenvoudig te zijn als alle betrokken partijen het beweren.
Ik ben van mening dat het te allen tijde gerechtvaardigd is om de kwetsbaren te beschermen. We zullen allemaal ouder worden en geconfronteerd worden met zwakte, ziekte en ouderdom. Stel je voor: je wordt ouder en begint je steeds angstiger en onveiliger te voelen vanwege je toenemende kwetsbaarheid. Dan ontdek je dat je een groot geldbedrag hebt verloren, maar je kunt je niet meer herinneren hoe dat is gebeurd. Uiteraard, als je niets meer kunt herinneren, zou je rekeningsaldo ook niet meer je aandacht hebben. Ik moet er niet aan denken dat ik ooit in zo'n machteloze situatie terechtkom wanneer ik bejaard ben.
Lezers, welke gedachten zouden er bij jou opkomen als je overweegt een aanzienlijk bedrag te ‘accepteren’ van een hoogbejaarde persoon, die nota bene niet je familie is? Wat je denkt en wat je doet kunnen veel over jou als persoon onthullen.
Reactie plaatsen
Reacties